MARÍN FRONTE Ó MAR..ó día 14 de setembro de 2010
Porque o por qué dunha palabra delirente,
Espetante da cara espida, sen medo e cdon atrevemento.
O delirio perdido e un queixume delirante
No medio do ar cargado de rabia.
Por qué o mal entendido.
O medo frustante e un fastasma moure
Que está queixándos e a beira dunha noite pechada.
A palabra sen vergonza foi unha bala rápida,
Un tiro inútil e un queixume perdido
Dunha distancia inútil.
Foron palabras inútiles,
Despedidas polos malos entendidos,
Por imaxina unha verdade frustada,
Un disgusto exacto, como unha resta perfecta.
Que afastadas están as palabras consideradas con senso,
Que abstracción é a verdade teórica,
E que inútil é unha practica falsa e frustante.
Que camiños da vida conducen ao recto proceder,
Que distribuye as palabras en diferentes bocas
Que alimenta as bocas que non teñen que comer..
Miguel Dubois
No hay comentarios:
Publicar un comentario