jueves, 30 de diciembre de 2021
Pontevedra 23 de Febreiro de 2020
VIOLENZA
Pendurada no
Céu nouturno,
Noite de negro
Noite fonda,
Outeiro dun
Céu de sombras
Inacabadas.
Longas sombras
E o corazon
Roto coa dor
Intensa
Do amor ferido
A incomprensión
E a violenza
Machista, restando
Vidas de mulleres
Asesinadas e
Xerando orfos
E órfãs e corpos
Fimininos
Arruinados da vida,
Cunha brutal.
Violenza de home,
Asesino brutal,
Asasinaron,
Aos ledos sorrisos
E crearon
Un sistema de
Crises continuas,
Un medo atroz,
A lingoaxe quen
Mata en pouco
tempo, rápido
Fillas dunha
Sombra permanente
Negra,moi
Negra,
De luces escasas
A luz e a lúa
E as estrelas
Brillantes
Paradisos
Lixeiros,
Que treman
Nova fermosa lua
Cos cornos
Erguidos na
esquinas
Outas e precoces,
Puntiagudas,
Cúmulos de
Marfil afiado,
Entrada dunha
Ferida dun corno
De touro, dor
Intensa, corna da
Ferinte e matador
Desvanecido,
Collido antre
Compañeiros
Da lidia brutal
Achegado a morte
Mas a chegada e
Pronta ferida ou fin
Que desespera
Aos presentes
E aos ausentes.
Ausentes que
Eiqui non miran.
Lua canto
Che quero, Lua
Pequena que
apertas
A miñas mans
Grandes e
pequeñas
De torpeza. Unha
Lúa que corre
Coa forza do vento,
Lúa de longos
cabelos que o vento
Fai bailar a distro
É sinistro . Lúa
Canto che quero
Meu amor
Enteiro de dia
E de noite. Os teus
Ollos miran fondo
No fondo da tua
Mirada, cando
Mira ao chan
Cando mira ao céu
Onde a lua perde-se
Vestida de amarelo
Mares poluídos
Como educar
Cunha ecoloxia
Axeitada
Desertos da limpeza
Guerras activas
Mortes prometidas
Promesas
Desfeitas
Simbolismos
Mentiras
Constares
Insultados
Greta,insultada,
Armas vendidas
Maras organizadas
Cocaína distribuída
A toda presa
Corno de lua
Dous cornos
A lua loce
Do satélite da Terra
Azul, intensamente
Azul ceo vivo
E azul Mariño
Mariñeiro mariñeiro
Vete ao mar
Tranquila a pescar
Peixes pequenos
E grandes, froitos
Agachados dentro
Das augas mariñas
Líquido salgado.
Mar en movemento
Ondas erguidas
Vestidas de branco
Mar de ondas
Co o temporal
Activo, forza do
Vento forte
Inseguranza
É medo a fúria
Ao tempo
Desordeado
Desequilibrio
Atmosférico
Rotura de Paz
E equilibrio
Esto ten aspecto
De furioso
Furacan
Rompen as
Amarras tensas
Dos barcos
Fondeados
Un mariñeiro
Berra desesperado
Cabos desfeitos
Barco sin goberno
O vento empurra
Polo barco non
Tripulado
Cor da prata
Brillante que da mar
Mar sae, saltando
E deixando atrás
A augas marina
Erguense
Y descenden
despistadas
Rizos mariños
Cabelos de água
Cabelos longos
Mar de ventos
Quedos ou vento
Furiosos que
Chaman a un
Medo indefinido
A definición
Do medo faise
Realidade co
Vento destructivo
Que non deixa
Ficar tella no
Tellado.
Arrincanos destes
Dolorosos
Eba chegamos
A luz brillante
Dun Sol fermoso.
Miguel.Dubois.
Https://lecturadecisiva.wordpress.com
Suscribirse a:
Entradas (Atom)