Terras Atlánticas Galegos, ao 15 de outubro de 2010
Atlántico perfecto e desexado
A túa beiriña haito,
Polo teu mar navego con rumbo desexado.
Atlántico amplo e querido
Costas bañadas por fermosas extensións Atlánticos,
Atlántico que pata tí vivo
E a túa Costa Ceibe entrégome,
No nome dos Deuses Celtas
Dende a Punta de Cabo Fisterra
Até o porto máis afastada
Da benquerida irmá América.
Atántico constante,
Costume aberta a un beizo mario
Que có outro beizo aberto,
Son unha porta aberta
A sumisión da beleza constante.
Atlántico mar do pasado
Atlántico mar do presente,
Atlántico querido,
Futuro desexable
Dun mar ben tratado.
Miguel Dubois
