Páginas

jueves, 30 de diciembre de 2021

Pontevedra 23 de Febreiro de 2020 VIOLENZA Pendurada no Céu nouturno, Noite de negro Noite fonda, Outeiro dun Céu de sombras Inacabadas. Longas sombras E o corazon Roto coa dor Intensa Do amor ferido A incomprensión E a violenza Machista, restando Vidas de mulleres Asesinadas e Xerando orfos E órfãs e corpos Fimininos Arruinados da vida, Cunha brutal. Violenza de home, Asesino brutal, Asasinaron, Aos ledos sorrisos E crearon Un sistema de Crises continuas, Un medo atroz, A lingoaxe quen Mata en pouco tempo, rápido Fillas dunha Sombra permanente Negra,moi Negra, De luces escasas A luz e a lúa E as estrelas Brillantes Paradisos Lixeiros, Que treman Nova fermosa lua Cos cornos Erguidos na esquinas Outas e precoces, Puntiagudas, Cúmulos de Marfil afiado, Entrada dunha Ferida dun corno De touro, dor Intensa, corna da Ferinte e matador Desvanecido, Collido antre Compañeiros Da lidia brutal Achegado a morte Mas a chegada e Pronta ferida ou fin Que desespera Aos presentes E aos ausentes. Ausentes que Eiqui non miran. Lua canto Che quero, Lua Pequena que apertas A miñas mans Grandes e pequeñas De torpeza. Unha Lúa que corre Coa forza do vento, Lúa de longos cabelos que o vento Fai bailar a distro É sinistro . Lúa Canto che quero Meu amor Enteiro de dia E de noite. Os teus Ollos miran fondo No fondo da tua Mirada, cando Mira ao chan Cando mira ao céu Onde a lua perde-se Vestida de amarelo Mares poluídos Como educar Cunha ecoloxia Axeitada Desertos da limpeza Guerras activas Mortes prometidas Promesas Desfeitas Simbolismos Mentiras Constares Insultados Greta,insultada, Armas vendidas Maras organizadas Cocaína distribuída A toda presa Corno de lua Dous cornos A lua loce Do satélite da Terra Azul, intensamente Azul ceo vivo E azul Mariño Mariñeiro mariñeiro Vete ao mar Tranquila a pescar Peixes pequenos E grandes, froitos Agachados dentro Das augas mariñas Líquido salgado. Mar en movemento Ondas erguidas Vestidas de branco Mar de ondas Co o temporal Activo, forza do Vento forte Inseguranza É medo a fúria Ao tempo Desordeado Desequilibrio Atmosférico Rotura de Paz E equilibrio Esto ten aspecto De furioso Furacan Rompen as Amarras tensas Dos barcos Fondeados Un mariñeiro Berra desesperado Cabos desfeitos Barco sin goberno O vento empurra Polo barco non Tripulado Cor da prata Brillante que da mar Mar sae, saltando E deixando atrás A augas marina Erguense Y descenden despistadas Rizos mariños Cabelos de água Cabelos longos Mar de ventos Quedos ou vento Furiosos que Chaman a un Medo indefinido A definición Do medo faise Realidade co Vento destructivo Que non deixa Ficar tella no Tellado. Arrincanos destes Dolorosos Eba chegamos A luz brillante Dun Sol fermoso. Miguel.Dubois. Https://lecturadecisiva.wordpress.com